Skip to main content

Estar alí (segunda parte)

Estar alí (segunda parte)

Hoxe, agora, cando escribo, tiven éxito,

fun quen, a pesares das distintas distraccións,

de chegar ao alto, sentar aquí, pararme noutra pausa,

para falar do vivido en lentitude,

nesa rampla, volvendo de comprar pan,

un día de xaneiro.

Non obstante, xa ven, o efémero do trunfo,

haberán de convir comigo un corolario:

nada do que digo fala do que digo,

nada do escrito serve,

nada perdura;

adiante, volvan ler,

repasen a orografía dos signos,

non verán nada, pois nada hai por ver,

non equivocarán a súa ausencia

pois non estaban, xaora,

como podían estar nun lugar que non existe;

e talvez, soamente, non ouso aseguralo,

talvez, digo, a pesares de todo o que precede,

talvez vostedes estean de regreso,

talvez, só talvez,

nunha ocasión intimamente paradoxal,

o efecto é anterior a causa,

talvez retornar sexa posible

remontar o curso dos fenómenos poéticos

esvarando a corrente, deslizándonos

cara a orixe primeira despois da chuvia.

Pode que ese instante estea tamén aquí,

na terra seca,

talvez conserve un tenue impulso,

moi leve, case imperceptible,

percorrendo as letras unha a unha

agardando encontrar utilidade

noutra impresión de lentitude.

ARTIGO RELACIONADO

,
Despois de ter escrito case todos os textos que compoñen a programación desta tempada (dous están xa en fase de creación, o resto espera o seu momento) decátome de que o tema, se lle podemos chamar…

ARTIGO RELACIONADO

,
Lembro unha vez: viaxei ata o océano, vinme alí, na necesidade de estar alí na necesidade de verme alí, na beira. Non sempre hai unha beira, non sempre hai un cantil ao que abeirarse…

ARTIGO RELACIONADO

,
Non vou dicir que te vexa, Amelia, sería invisible, indivisible; loito coa palabra que me leva a dicir o non poder, o ser incapaz, e só manexo metáforas visuais sen ningún criterio. E…