Skip to main content

Othello 2005

Othello 2005

“…y ahora esto es lo que queda; los recuerdos…en estos días en los que no encuentro más que su nombre, quien pretende hacerme ver más allá de mi desgracia, sobre la juventud y la suerte, no merece más que mi desprecio ¿por qué no he de recrearme en mi tristeza? he salvado la vida para nada, para verme sentada e inútil […]”.

Morte de Desdémona, Ferdinand-Victor-Eugène Delacroix

O texto orixinal retoma as intervencións das personaxes femininas de Othello, de W. Shakespeare. Desdémona e Emilia retornan sobre os feitos que levaron a que Othello esganase a súa dona, nunha situación ficcional onde ela sobrevive. Pero que queda hoxe en día dese texto? Como sería volver a interpretar esas personaxes vinte anos despois? Os corpos que falan esas palabras son distintos, talvez sexa imposible…pero que se pode facer aínda con el?

SE QUERES SEGUIR LENDO ASÓCIATE

O venres 4 de abril ás 20:00 propoñémosvos un tempo para os textos poéticos, propios e alleos, da man de Esme Quiroga e Alberte Alonso. Nas últimas semanas temos construído unha cadea de poemas…
Hai un momento, nalgunha mañá de inverno, un momento que volve, con tanta certeza que semalla ser o mesmo. Un momento no que a muller se para, respira, e o aire húmido que sobe do río entra directam…
A rapaza do café di Hoxe véxote cansada. A muller di Tanto se me nota? A rapaza do café di Non o tomes a mal. [Hai como un asomo de rubor, a rapaza do café xírase e volve á máquina. Sinte…