Esta é unha superficie ocupada por textos poéticos, propios e alleos, un taboleiro de exposición (poética) no que se recollen anuncios, consignas, ideas, versificados ou poematizados.
Hai algo de xogo, tamén, coas palabras. O importante non é o que poidan significar, senón a experiencia de sentido que se produce en contacto con elas, polo que din, pola súa forma ou a maneira que teñen de ser pronunciadas.
Incluiremos propostas de lectura, relatos de experiencia e sobre o lugar que ocupan certos textos no que levamos andado ata o momento.
O venres 4 de abril ás 20:00 propoñémosvos un tempo para os textos poéticos, propios e alleos, da man de Esme Quiroga e Alberte Alonso. Nas últimas semanas temos construído unha cadea de poemas…
Por que me falas así, dicíndome? […] . . Este inciso, inicio, naceu con pausa, naceu en tempo lento, demora o seu devir, demórase en servir non sendo inútil, non completamente…
Lembro unha vez: viaxei ata o océano, vinme alí, na necesidade de estar alí na necesidade de verme alí, na beira. Non sempre hai unha beira, non sempre hai un cantil ao que abeirarse…
