
Talvez o xiro que lle dou aquí a esta frase semelle, nun primeiro momento, un disparate. Hai unha carga de sentido do lugar común, da frase feita, que domina a propia lectura do que a frase orixinal realmente di. Pero cal é a frase orixinal? Porque podemos pensar en “querer é poder” ou en “isto é un querer e non poder”. Non resulta relevante a xenealoxía de cada unha delas, pensando en se haberá unha anterior a outra. O que parece claro é que non todo aquel que quere, pode. Sobran os exemplos.
SE QUERES SEGUIR LENDO ASÓCIATE

Unha vez lin un libro. Era tan pequeno que case non se lle podería chamar libro, se non fose polo feito de que era un libro. A primeira páxina estaba ao principio, e a última non contaba nada, só ti…

A obra do filósofo francés Jacques Henriot constitúe unha referencia fundamental nas achegas investigadoras sobre o xogo no eido francófono. Ignorado noutros contextos lingüísticos, probablemente po…

A palabra ou as palabras. Dicir, diciamos hai uns días: que era unha cuestión de dicir. Que hai que dicir? Dase o caso de que o que se di non sempre é o que está escrito, porque precisamente…